Yalan, hiçbir zaman tasvip edilmeyecek bir davranıştır. Bunu herkes bu şekilde tabir edebilir fakat uygulaması çok zor hatta imkansız bir anlayıştır. Erişkinlerin bile uygulamakta zorlandığı bu anlayışı henüz yetişkin olmamış kişilerden beklemek, hayatı içerisinde benimsemiş olmasını düşünmek başlı başına yanlış bir durumdur. Çocuğunuz kendi durumunu kurtarmak, ceza almaktan kurtulmak için basit yalanlar söylemeye başlayabilir ve çoğu ebeveyn kendi çocuklarının mükemmel olduğunu düşünmek gibi bir hata yaptığı için çocuklarının yalan söylediğine inanmak istemezler; çoğu zaman bir yakın akraba veya yakınları çocuğun yalan söylediğini söyledikleri zamanlarda abartılı bir koruyuculuk sergilerler. Doğal olarak yalan söyleyen çocuk, anne babasının bu güvenine karşılık daha fazla yalan söyleme eğilimine girmeye başlar.
Yalan söylemesine teşvik edecek kadar çok kızgın biri iseniz bu tavrınızı bırakın. Kızarak eğitim verilmez, söylediği yalanı yakaladığınız zaman soğukkanlı olmalı ve doğruyu söylemesi için ödüllendirmelisiniz. Mutsuz anne ve babalar çocukları en basit olaylarda bile yalan söylemeye teşvik edecektir.
Hata yaptığı zaman sinirlenip ağır tepkiler vermeyin. Karışınızda bir çocuk olduğunu ve hayat tecrübesinin sıfıra yakın olduğunu unutmayın. Hata yaptığı zaman doğrusunu gösterin. Vazoyu kırıp suçu başka birine atıyorsa vazoyu kırmasının doğuracağı sonuçları, suçu başkasına attığında neler olacağını ve vazonun kırılmasındaki sebeplerin onun davranışlarından kaynaklandığını suçlamadan tane tane anlatın. Mutlaka ceza verin ama abartmayın. Çünkü tekrar etme eğilimine girecektir.
